Maandag 25 oktober

Allereerst een vervelend akkevietje dat we meegemaakt hebben. Waar het gebeurd is kunnen we niet achterhalen, maar hoogstwaarschijnlijk is Aukje’s portemonnee met 220 Euro gestolen. Dit is ons nog niet eerder in Nepal overkomen, daarom dachten we ook eerst dat we hem verloren waren. Gelukkig zat er behalve het geld niets van waarde in.

Vandaag zijn we voor het eerste kerkbezoek naar het kerkje in de bergen in het dorpje Patichoor geweest. Het kerkje bestaat sinds 1997 en telt inmiddels ca. 100 bezoekers, waarvan sommigen elke zaterdag een 3 tot 4 uur moeten lopen om de dienst te kunnen bezoeken.

Prem had voor een taxi gezorgd en reed zelf. Ik had nog geen motor ter beschikking, dus reed ik mee in de taxi. Op de foto hieronder hangen een stel jongelui die we onderweg tegenkwamen, hangend achter op een jeep.


Het eerste stuk weg was in prima staat, dus schoten we lekker op. Uiteindelijk hebben we er toch nog anderhalf uur over gedaan doordat het tweede gedeelte af en toe erbarmelijk was.
Ter plaatse moesten we eerst letterlijk omhoog klauteren, omdat er nog geen geld is voor een fatsoenlijk pad, maar ook Anneke en Christa klaarden de klus en kwamen veilig boven. Zoals gebruikelijk hebben de kerken meestal een bankje achterin staan, waar mensen gebruik van kunnen maken als het zitten op de grond te moeilijk is. Op de foto hieronder een overzicht, waar we kunnen zien dat de mannen links zitten en de vrouwen rechts (behalve Anneke en Christa…)


Onderweg vroeg ik Prem of hij wist wie mij zou vertalen, omdat er in Patichoor geen mensen zijn die dat kunnen (van Engels naar Nepalees). Na veel heen en weer gebel bleek er niemand onderweg te zijn en werd er alsnog een vertaler opgetrommeld die vanuit Pokhara moest komen. Door dit alles heeft de dienst na de voordienst een 10 minuten stilgelegen totdat de vertaler er was en toen bleken er zelfs 2 te zijn! Overigens verliep verder alles goed, ook de vertaling en daarna nog de avondmaalsviering.
Hieronder nog wat foto’s van de “vrouwenafdeling”.



Na afloop hebben we nog diverse gesprekken gehad met kerkleden, die ik nu al sinds 1998 ken. Het was fijn om elkaar weer te ontmoeten.

De terugweg verliep vlot, behalve dat we bij het binnenrijden van Pokhara een lekke band kregen, maar dat was voor Prem gelukkig geen probleem.


’s Avonds hebben de dames een heerlijke currie met naan gegeten en ik een platte kip gevuld met ham en kaas. Al met al een weer welbestede dag.

Omdat de zaterdag in Nepal is als de zondag bij ons, is de zondag gewoon een dag waarop alle winkels open zijn. De dames hebben daar dankbaar gebruik van gemaakt. Met de (local) bus zijn ze naar het centrum gegaan en samen hebben ze een aantal winkels afgestruind, onderweg hebben Anneke en Christa nog een kind op schoot moeten nemen, zo vol zat de bus. Het was bovendien behoorlijk warm, tegen de dertig graden.

Ikzelf ben bij Prem langs geweest om een motor op te halen. Hij had het erg druk, toen ik aankwam was hij net druk in gesprek met een echtpaar en twee zoons, waarvan een zijn motor wilde inruilen. Na ongeveer een half uur werd het gesprek beëindigd, de koop werd nog niet gesloten, maar uit hun houding viel af te lezen, dat ze nog wel terug zouden komen. Prem heeft inmiddels ook een goede reputatie opgebouwd. Ik ben uiteindelijk na 45 min. en een glas chia richting centrum vertrokken op een 150cc Yamaha Fazer. Op Chipledunga hebben we met z’n vieren in een Indiaas restaurantje een dosa gegeten, voor Anneke en Christa een nieuwe ervaring.

Aan het eind van de middag waren we uitgenodigd bij Prem en Prabha. Prabha had weer heerlijk gekookt (dal bhat, rijst met linzen, groente en vlees) en Nepalese pudding toe. We hebben heerlijk bij kunnen praten en nog zaken kunnen geven zoals oude foto’s van de kinderen, die ik in het verleden gemaakt had. We waren ook op tijd om een mooie zonsondergang op de bergen mee te maken.