Waar bijvoorbeeld bij ons het spel van koop en verkoop zich voornamelijk afspeelt tussen de muren van de winkels en een keer per week op de weekmarkt, is het in een Nepalese stad en Kathmandu in het bijzonder elke dag “weekmarkt”. ’s Ochtends in alle vroegte komen er mannen en vrouwen van buiten de stad om in Kathmandu groente en fruit te verkopen, op straat, gewoon langs de weg. Een kleurrijk en ook geurrijk festijn. We genoten er alle drie van. Hieronder een paar foto’s daarvan.
In Nepal wordt veel gewerkt met bamboe, hieronder een bijzonder staaltje van steigerbouw, wat zou “onze” arbeidsinspectie daar van vinden? 7 verdiepingen hoog met aan elkaar geknoopte (letterlijk!) bamboepalen.
Maar er zijn ook veel schrijnende bijzonderheden over Kathmandu te vertellen. Zo lijkt het probleem met rondzwervende straatkinderen alleen maar groter te worden. Deze 2 jongentjes trof ik in de stad aan, midden op de dag, terwijl ze kennelijk liggen “bij te komen” van hun nachtelijke escapades en/of het snuiven van lijm. Hun enige vrienden zijn waarschijnlijk de 3 honden die bij hen liggen te slapen. Gelukkig zijn er wel steeds meer mensen die zich om deze zwervertjes bekommeren, de overheid doet er voor zover ik weet niets aan.
Om 11 uur had ik een afspraak met een Nepalese christen die zich om deze zwervertjes bekommert. Helaas kwam hij niet opdagen. Later bleek het een misverstand te zijn. Jammer dat ik hem niet ontmoet heb en heb kunnen zien, wat zij allemaal doen voor deze zwervertjes.
De afspraak ’s middags ging gelukkig wel door. Om 15.00 kwam Rup Lal, een voorganger van een kleine kerk in Kathmandu en tevens de “baas” van een klein kinderhuis. Ik heb een heel goed gesprek met hem gehad en hoop hem voor vertrek nog een keer te spreken. Een man met passie, zelf een ex-leprapatient, die zijn eigen moeilijke tijd niet vergeten is en die vanuit zijn christelijk geloof mensen en kinderen probeert te helpen. Vaak met beperkte middelen, maar hij gaat er voor. Een broeder die liefdevol en integer overkwam. Ik was onder de indruk van de ontmoeting met hem.
Vrijdag was de dag van onze bustocht van Kathmandu naar Pokhara. Het was me weer gelukt om de beste plaatsen te reserveren, de 2 voorste banken en een stoel die helemaal voorin staat. Vroeg op en met de taxi naar de bus. Weer werden we met onze neus op de onsmakelijke en onwelriekende feiten gedrukt van niet opgehaald afval. Vanwege de hindoefeestdagen was er dagen lang geen afval opgehaald en op veel plaatsen lag het vuil opgehoopt langs de weg, zoals hier op de foto te zien is.
De bustocht verliep goed, het weer was goed, alleen de eerste anderhalf uur hadden we een heel slechte weg. Op de foto zitten de “ladies” op de eerste tussenstop wat te eten. Daaronder een prachtige bloem aan een struik en Aukje die zich wel schijnt te vermaken voorin de bus, alhoewel ze wel constant overhoop lag met de rugleuning, die weigerde rechtop te blijven staan…
Uiteindelijk kwamen we keurig op tijd om 14.00 in Pokhara aan, waar Prem en Prabha ons al stonden op te wachten. Ook voor Christa was het eind goed al goed, want ze had vooral het eerste gedeelte van de reis behoorlijk buikproblemen gehad. Zo stonden we om ca. 14.30 voor onze eindbestemming, Phill’s Inn aan Lakeside, Pokhara.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten