Het diertje hieronder maakt deel uit van het meubilair van onze hotelkamer. Het is een gekko, die verzot is op muggen e.d. vliegend ongedierte. Het diertje is verder volmaakt onschuldig en ziet kans om door de kleinste kiertjes te kruipen, kruipt langs de wanden en zelfs op zijn kop over het plafond. Ze worden verder ongemoeid gelaten.
Vanmiddag was het weer tijd voor wat boodschappen, o.a. een koptelefoontje voor een MP3-speler voor Tilak. Het was vandaag een stuk rustiger in de stad, en na eerst een glas thee bij Prem en Pawan te hebben gedronken, heb ik mijn inkopen gedaan. De dames waren inmiddels naar Bag bazar, in het noorden van Pokhara, in de buurt van het hoofdkantoor van INF.
In de stad zijn veel kleermakers, waar je een stuk stof kan uitzoeken om het vervolgens tot het gewenste kledingstuk te laten naaien. Hier een kijkje in een van deze winkels.
’s Avonds begon de lucht aardig te betrekken, maar op een paar spatjes na bleef het droog. Dat was maar goed ook, want om 6 uur werden we op een huiskring verwacht. Deze keer was het bij Chanman thuis, een van de leiders van Naya Gaun church.
Samen met Anneke ben ik op de motor daar naar toe gereden, dwars door het spitsverkeer. Ik ben wel wat gewend, maar deze keer was het echt bar en boos, zo druk en zo chaotisch, terwijl het inmiddels ook al donker was geworden. Petjes af voor Anneke, want ondanks een aantal lastige situaties gaf ze geen krimp. Om 5 voor 6 stonden we op de plek waar we (dacht ik) verwacht werden. Ik was alleen vergeten, dat Chanman al 4 jaar geleden verhuisd was... Uiteindelijk kwamen we toch bij zijn huis aan en hebben we met de groep toch een fijne bijeenkomst gehad. Bijzonder was dat Pawan, de zoon van Prem en Prabha, 16 jaar oud, mij vertaalde!
WOENSDAG zijn we met z´n vieren Sarangkhot op geweest.Het eerste stuk met de taxi c.q. motor en het laatste stuk (ca. 150 mtr omhoog) lopend. Op de eerste foto ging nog alles goed. Er was inmiddels wel wat bewolking gekomen, maar zoals op de foto te zien is, waren de hoge bergen ook nog voor een deel zichtbaar.
Daarna ging het met Aukje en Christa toch wat moeizamer. Het pad ging steeds steiler, de trapteden werden steeds ongelijker en hoger. Uiteindelijk hebben alleen Anneke en ik de top gehaald, zoals op de foto hieronder te zien is. Mijn hartslag had zich onderweg verdubbeld en bezweet zijn we boven gekomen.
Naar beneden was daarna een fluitje van een cent, langs de vele stalletjes met toeristische attributen, restaurantjes en wat dies meer zij. Halverwege werden we weer met Christa en Aukje verenigd en samen hebben we deze beklimming afgemaakt. Onderweg kwamen we nog deze buffel tegen, die gelukkig vast zat, want om de een of andere duistere reden werd zij kwaad toen ik deze foto van haar maakte.
De laatste meters naar de taxi.
's Avonds had ik alleen een ontmoeting met het bestuur van LEAD Nepal, een organisatie die door de st. Hope for Nepal en de VEG De Bilt ondersteund worden. Het was fijn om de broeders weer te ontmoeten en te horen wat er zich allemaal afspeelt. LEAD Nepal is net als ACN een gezamenlijk iniatitief van de kerken in Pokhara en houdt zich vooral bezig met korte trainingen op lokatie voor kerkleiders zonder opleiding.
Het was een heel gezellige ontmoeting, onder het genot van lekker eten bij Sweet Memories. Vandaag heb ik ook een extra nacht in ons hotel in Kathmandu kunnen boeken. Zondag ga ik daar heen en blijf dan in Kathmandu, maandag volgen de ladies met de bus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten