Om 17.00 werden we van de receptie opgebeld dat er iemand voor ons was, en ja hoor, Tilak en Ganga waren er al (een half uur te vroeg en heel onnepalees dus…).
We zijn na een hernieuwde kennismaking met de rest van de groep, samen met hen bij ‘la Dolce Vita’ gaan eten. Dit klinkt heel niet-Nepalees en is het dus ook wat betreft het eten. Echte Italiaanse spaghetti en pizza’s, wat wil je nog meer. Ik dacht dat Tilak daar wel een liefhebber van was.
Overigens heeft een van ons sinds gisteren behoorlijke buikklachten. We hopen en bidden dat dit snel zal overgaan.
Vrijdagochtend moesten we er op tijd uit, voor sommigen van ons was dat geen probleem, omdat ze toch al vroeg wakker waren. Om 6.45 waren we bij de bus, die er hier op de foto heel wat mooier uit ziet dan hij in werkelijkheid was.
Desondanks hebben we een redelijk comfortabele en vooral snelle reis gehad. Vanwege de laatste dag van het Tihar hindoefestival, was er maar weinig verkeer op de weg. Voor Jodi en Ben was het een hernieuwde kennismaking na 10 jaar. Al met al waren we al om 13.30 in Phill’s Inn, onze verblijfplaats voor de komende 3 weken.
Eén ding misten we bij aankomst: Prem en Prabha, die ons meestal staan op te wachten. Rond 16.30 stonden ze toch ‘plotseling’ voor onze neus. In de tussentijd was ik (Jan) al even voor de somma van 1,90 (omgerekend) naar de kapper geweest.
Het bleek dat Prem en Prabha om 13.00 op het busstation waren geweest. Daar werd hen verteld dat de bus die dag niet meer zou aankomen, dus zijn ze onverrichter zake terug naar huis gegaan. Een kwartier later waren we er dus wel, maar dat wisten ze niet…
Het werd een zeer geanimeerde ontmoeting, vooral ook omdat Jodi en Ben hen ook nog goed kenden van 10 jaar geleden. Ondertussen werden we ook (telefonisch) nog door pastor Grishma gebeld om ons te verwelkomen.
’s Avonds onder het eten in een restaurantje werden we nog onaangenaam verrast door een groep zingende en dansende Nepalezen. Het is de gewoonte dat tijdens dit Hindoefeest groepen zingend en dansend rondgaan om geld in te zamelen voor al dan niet nuttige zaken.
We hadden net ons eten besteld (heerlijke gegrilde vis), toen ze pal voor ons neus bij het restaurant neerstreken. Daarbij moet je bedenken dat het restaurant naar de straat toe helemaal open is.
Kabels werden uitgerold en aangesloten en 10 minuten later zaten we midden in de Nepalese muziek, in dit geval beter gekenschetst als een hoop kabaal. Praten met elkaar was vanaf dat moment onmogelijk geworden. Daarbij is dit voor deze mensen ook duidelijk een soort uiting van hun geloof.
Nogmaals: de vis was heerlijk, maar we zijn daarna maar snel vertrokken.
De meesten van ons hebben de eerste nacht in Pokhara goed geslapen, alleen Jodi niet, het bed was veel te hard voor haar. Voor komende nacht zal er een matras bij moeten!
Zaterdagmorgen zijn we na het ontbijt naar Naya Gaun Church gegaan. Het was fijn om alle oude bekenden weer te ontmoeten. De kerk blijft groeien in Nepal! Een goede bekende had de leiding van de dienst, Ram Prasad en ik mocht spreken. We hadden een heel goede tijd, Gods werk gaat ook in Naya Gaun door.
Na de dienst zijn we met Prem en Prabha meegegaan die vlak achter de kerk wonen. Ze hadden ons uitgenodigd voor een dal bhat en als die door Prabha gemaakt wordt kan ik je verzekeren dat die uitermate lekker is, we hebben dan ook gesmuld van de rijst met linzen en een groenten- en kipcurrie. Heerlijk! We hebben een goede en gezellige tijd gehad met Prem en Prabha en hun 2 kinderen Pawan en Prapti. Ik kreeg na afloop gelijk een motor mee, zodat ik tijdens ons verblijf hier eigen vervoer heb. Hieronder Ben in gesprek met Prem (die zijn pet ophield omdat hij zijn kaalgeschoren hoofd niet durfde laten zien...) en een foto van Pawan en Prapti.
