Zaterdag 28 november – Pokhara (1)

Prem voor zijn nieuwe shop

Van sommige zaken hier kan je heel triest worden en van andere zaken juist weer blij. Gevoelens zijn wel eens waar niet het allerbelangrijkste in ons leven, maar wel belangrijk. Een groot deel van ons leven wordt door gevoel bepaald.

Zo is het ellendig om te zien, dat er nog steeds heel veel schrijnende armoede is in Nepal.
Het is erg om te zien hoe sommigen een zwerversbestaan leven, dat alleen maar ‘opgevrolijkt’ wordt door drugs en alcohol, zelfs jongens vanaf een jaar of tien!
Het is erg om te zien, dat invalide mensen gebruikt worden om te bedelen.
Het is erg om te zien, dat tegelijkertijd prachtige nieuwe 4-weel drives rondrijden.
Het is erg om te horen, dat de politieke partijen in Nepal nog steeds niet voor hun kiezers, maar voor hun eigen aanzien gaan.

Maar het is prachtig om te zien, dat velen inmiddels hun troost gevonden hebben bij Jezus.
Het is prachtig om te zien, dat onze broeders en zusters hier heel actief om kijken naar hun medemens, zowel wat het geestelijke als het fysieke betreft.
Het is prachtig om te zien hoe zo mensen uit de goot vandaan komen en een heel nieuw leven krijgen.
Nepal blijft een fantastisch land met fantastische mensen en grote tegenstellingen.

Afgelopen woensdag hebben we een heel voorspoedige reis naar Pokhara gehad. We vertrokken keurig op tijd en kwamen ook keurig op tijd in Pokhara aan. Het was een pretiige reis, ook doordat de zon het ’s middags af en toe liet afweten, waardoor het in de bus niet te warm werd. Voor Ad was het ook de eerste kennismaking met Nepal buiten Kathmandu. ’s Avonds natuurlijk allereerst gegeten in Lov Kush.

Donderdag hebben Aukje, Ad en Paula een bezoek aan Naya Gaun (waar we gewoond hebben) en Green Pastures Hospital gebracht. Ik zelf ben op zoek gegaan naar de nieuwe zaak van Prem, hij heeft een zaak voor 2e hands motoren geopend! Het is pas 2 maanden geopend, maar het loopt al goed. Het is mooi om te zien dat hij samen met Prabha veel van de dingen die we ze geleerd hebben, in praktijk brengt.

Vrijdag zouden we het rustig aan doen. Dus hebben Ad, Paula en ik de z.g. hangbruggentocht gemaakt. De tocht begint bij een heel lange en vrij hoge hangbrug aan de noordkant van Pokhara en voert door velden en een klein dorpje. Voor mezelf is het steeds weer zaak zo snel mogelijk naar de overkant van de hangbrug te komen, Ad en Paula deden het rustiger aan. Al met al een leuke wandeltocht van ongeveer 2 uur.

Vandaag was ons eerste kerkbezoek. Ik zelf ben op de motor gegaan en de rest met Prem als chauffeur in een taxi. De rit duurde ruim een uur over een hier en daar heel slechte weg.

Het was een bijzondere ochtend en het was ook hartverwarmend. De kleine gemeente groeit en zit boordevol plannen voor de toekomst.
Ad heeft gesproken vanochtend (zie foto), maar niet eerder dan dat eerst een huwelijk ingezegend was. Al met al duurde de dienst daardoor van 10 tot 13 uur! We hebben het allemaal als een zegenrijke ochtend ervaren.


De komende vijf dagen zullen jullie niets van ons horen, want we (Ad en ik) gaan 5 dagen op pad met een Nepalese evangelisatie organisatie om wat kerkjes in het binnenland te bezoeken (Pyuthan district).


De buurman wordt gewassen...

Dinsdag 24 november, Kathmandu

Gisteren zijn we na een toch wel vermoeiende vlucht keurig op tijd in Kathmandu aangekomen. Precies in spitstijd reden we naar het hotel, wat het nodige oponthoud opleverde, maar ook leuke tafereeltjes en daarbij het bekende (2e) thuisgevoel! We zijn blij en dankbaar dat we gezond en wel zijn aangekomen.

Vanmorgen moest ik een half uur bij het kantoor van de busmaatschappij wachten, de manager had besloten die dag maar een half uur later open te gaan. Die tijd heb ik benut door lekker in het zonnetje op de stoep te gaan zitten en te genieten van het Nepalese leven dat al aardig op gang was gekomen.

Het is heerlijk weer en daar genieten we volop van. Wel is het schrijnend om te moeten constateren, dat op veel gebieden er niet of nauwelijks vooruitgang is.
Zo zag ik vanmorgen een 15 tal straatjongeren, ik schat in de leeftijd van 10-14 jaar, die met z'n alleen aan het lijm snuiven waren. Triest om te zien.
Vanmorgen staken we een van de rivieren in Kathmandu over, en het viel nog meer dan anders op hoe vervuild het water is. Het is bijna meer een vuilnisbelt, waar wat vuil water door heen loopt.

Vandaag zouden we een ontmoeting hebben met een Nepalese voorganger, maar hij is zonder bericht niet op komen dagen. Ik moet er nog achter komen wat er aan de hand is.

De bedden zijn nog steeds hard, maar we hopen vannacht toch goed te kunnen slapen. Ik heb wel al een aantal bekenden ontmoet, bekenden in de vorm van verkopers op straat, waar ik af en toe een praatje mee maak. Het is leuk om te constateren dat ze ons nog steeds kennen.

We zijn alle vier moe maar gezond en zien uit naar de busreis morgen naar Pokhara.

Zondag 22 november

De laatste zaken worden ingepakt en dan kunnen we er vandoor. Vanavond 23.20 hopen we van Schiphol te vertrekken.
Alles is goed voorbereid, en toch nog even stressen op het laatste moment. Maar we hebben er wel heel veel zin in!

Gisteren kreeg ik al een 'wanhopig' telefoontje uit Kathmandu van een voorganger, die ik daar zal ontmoeten. "Ik was in Tibet Guest House en jullie waren er niet en jullie stonden ook niet op de lijst"... Ik heb ter geruststelling maar gelijk een emailtje terug gestuurd met de mededeling dat hij 2 dagen te vroeg was. Hij weet nu in ieder geval de weg!

In ieder geval hopen we morgen rond 17.00 in het hotel aan te komen en 1 ding is min of meer zeker, het is er nog lekker warm en zonnig (ca. 26 graden).
Vanuit Kathmandu of Pokhara straks de volgende update.

Vrijdag 13 november 2009

"Wat zijn alle mensen toch chagrijnig, ik word er niet goed van!" Dat zijn niet mijn woorden, maar die van een man die ik op straat tegen kwam en hij herhaalde het luidkeels steeds weer.
Ik sprak hem aan en zei: "Meneer, dat geldt niet voor mij hoor, niet iedereen over 1 kam scheren, en hoe zit het met u?" Hij keek me even nors en een beetje boos aan en liep zonder verder iets te zeggen door.

Wat de reden van deze 'uitbraak' is geweest, weet ik niet, maar het klonk niet prettig. Misschien zit er zelfs een grond van waarheid in, want dit soort negativiteit, waarbij hele bevolkingsgroepen over 1 kam geschoren worden, hoor je tegenwoordig steeds vaker.

Christen zijn is voor mij o.a. dat ik positief in het leven sta en me probeer te onthouden van dit soort uitspraken. Ook al gebeuren er heel veel nare dingen in Nederland en in de wereld, dat mag mijn houding in het leven niet bepalen. Ook al regent en waait het buiten en is het koud, ook dat mag mijn houding en mijn stemming niet bepalen. Daar kies ik voor!

We hebben er ook voor gekozen om dit jaar toch nog een keer naar Nepal te gaan en over 9 dagen is dat zo ver. Ook in Nepal gebeuren er helaas heel veel negatieve dingen. Politiek is het nog steeds heel onzeker hoe het verder zal gaan en deze onzekerheid heeft ook zijn invloed op de bevolking. Maar dwars door die onzekerheid zijn er heel veel mensen, die met het evangelie in aanraking komen en Jezus aannemen als hun Redder en Verlosser. Dat zorgt er voor dat de groep mensen, die positief in het leven wil staan in Nepal, ondanks alle onzekerheid, dagelijks groeit! Gods werk in Nepal gaat door!

Aukje is inmiddels herstellende van de ´swine flu´, we zijn God dankbaar dat dit nu gebeurd is en ze zo genoeg tijd heeft om weer op krachten te komen voor de reis! Volgende week voor de zekerheid toch allebei nog maar een inenting halen!