Een van de reacties die ik kreeg op dit feit was: Hoe voelt dat nu? In eerste instantie dacht ik, waar heb je het over, ik ben gewoon weer jarig. Maar toen ik er wat langer over na dacht, realiseerde ik me, dat ik vanaf nu niet meer hoef te werken en toch een inkomen houd! En dat is toch wel heel apart...
Een van de dingen die ik van mijn vrouw Aukje kreeg, was een kinderstrippenkaart voor de bus! Want vanaf nu mag ik als een kind bussen! En het werkt ook nog.
Vanwege mijn 65e verjaardag leg ik zondag 30 november ook mijn taak neer als voorganger van de V.E.G. De Bilt. Dat is de voornaamste reden, waarom we op dit moment niet in Nepal zitten. Maar wat in het vat zit verzuurt niet, in maart volgend jaar gaan we alsnog met een groep van 7 andere mensen. Ook in het voorjaar is Nepal heel mooi en om die tijd is het ook al weer aardig warm en bloeien de rododendrons, een prachtig gezicht.
Zo ben ik aan een nieuwe fase in mijn leven begonnen, samen met Aukje. Het is een zegen dat we elkaar nog hebben en dat we zo samen ook nog een mooie tijd mogen hebben. Samen ook met onze kinderen en kleinkinderen!
Hier een recente foto van ons beiden:
